Korku ve çekimserlik yeni girilen ortamlarda normal bir davranıştır. Ancak çocuğun gelişimini olumsuz etkiliyorsa, yardım gerekiyor demektir. Utangaç davranışların kaynağında özgüven eksikliği yatmaktadır. Utangaç çocuk girişimci değildir ve kolay iletişim kuramaz. Sosyal ortamda kendini gergin ve huzursuz hisseder. Suskun olur ve rahatsız olduğunu belli eder. Yüzü kızarır, hatta kekeleme bile yaşayabilir.

Ancak şunu karıştırmamak gerekir; içe kapanık ve dışa dönük kişilik yapıları vardır. İçine kapanıklık ile çekingenlik birbirinden farklıdır. Yabancılardan korkmak, sosyal ortama çıkmamak, saklanmak iki yaşına kadar görülebilen durumlardır. İki yaşından itibaren bir birey olduğunun farkına varır. Bu farkındalık ile birlikte utangaçlık geliştirebilir. Dört – beş yaşından sonra bu durum azalmaya başlar. Şayet azalmıyor hem devam ediyor hem de artış gösteriyorsa ebeveyn olarak destek olmamız gerekir.

Neler yapmalıyız;

• İyi bir örnek olmalıyız. Girdiğimiz ortamlarda selam vermeli, sohbet etmeliyiz.
• Gittiğimiz yerlere çocuğumuzu da götürmeliyiz ve onunda pratik yapmasına olanak tanımalıyız.
• Arkadaşlarının evinde kontrollü olarak oyun oynamasına müsaade etmeliyiz.
• Şayet arkadaşının evine gitmekten çekiniyorsa, eve arkadaş davet ederek sosyalleşmesini sağlamalıyız.
• Aşırı koruyucu davranmamalı ve konuşması konusunda ısrar etmemeliyiz.
• Onunda bir birey olduğu hissini vermeliyiz.
• Çocuğunuzun yanında utangaç olduğunu dile getirmemeliyiz.
• Gidilecek yer ve kişiler hakkında önceden bilgi vermeliyiz.
• Onu cesaretlendirmek için ufak girişimlerinde takdir edip, onurlandırmalıyız.
• Gereğinden fazla yardım etmemeli, onun kendi başına bir şeyler başarmasına müsaade etmeliyiz.
• Yeni uğraşlar edinmesine ve bu sayede çekingenliğini atmasına olanak tanımalıyız.

Çocuğun karakter oluşumunda ailesel ve çevre faktörleri önemli bir rol oynar. Bizlerin ona karşı tutum ve davranışları, onda  örnekleme yapacağı için kendimizi de sorgulamak gerekir. Biz hata yapıyor muyuz? Yapıyor isek, nerede yapıyoruz gözden geçirmeliyiz. Çocuğumuza yanlış model olacak bir yada birileri var mı etrafında örneğin.

Bizlerin desteği bu manada çok önemlidir. Çocuğuna saygı duyan, onu önemseyen, yol gösteren bir tavır içinde olmalıyız.

Çocuğumuzu çok iyi gözlemlemeliyiz. Hangi ortamlarda çekiniyor, kimlere karşı olumsuz tavır takınıyor, iletişim için çaba gösteriyor mu? Sorunun kaynağını bilmek gerekir, sorunu çözebilmek için. Durum değişmez ve rahatsız edici, yaşam kalitesini etkileyici bir boyutta olursa mutlaka bir uzmana baş vurulmalı ve yardım almalıyız.

Sağlık dolu, güzel günler dileği ile.