Eve ikinci bir bebeğin gelmesi anne-baba için en büyük mutluluklardan biri. Ancak ilk çocukları için bu durum bir kabus anlamına gelebilir. Çünkü onun için “kardeş” demek, annesini, babasını, oyuncaklarını, odasını, yani her şeyini paylaşması demektir ki bunu düşünerek ciddi bir travma yaşayabilir. Özellikle de 0-3 yaş grubu çocuklar. Bu düşünceleri önlemek, çocuğun anne-babayı kaybetme korkusuyla geliştirdiği bu kıskançlığın üstesinden gelmek çok da zor değil.
Çocuklar sabırsızdırlar ve dokuz ay beklemek onlara uzun gelir. Doğumun kesinleştiği aylardan sonra çocuğa bu haberi vermek daha yararlıdır. Yeni bir bebeğin geleceği çocuğa söylenirken, konuşma onay alma ya da özür dileme gibi olmamalıdır.
Hamilelik süresince karnınız büyüdükçe dokunmasına izin vermek, psikolojik olarak hazırlanması için yararlı olacaktır. Çocuğunuzu kardeş fikrine hamileyken alıştırılmalı. Bebek için yapacağınız hazırlıklara onu da dahil edebilirsiniz. Yeni kardeşin gelmesinin çok güzel olduğu mesajı verilmeli. “Beraber oynacaksınız, yalnız kalmayacaksın” gibi sözler faydalı olacaktır. Mesela masalların sonunu kendisine bağlayabilirsiniz. “Kardeşin geldiğinde sen de onun kahramanı olacaksın” gibi.
Kardeşi için yapılan hazırlıklarda çocuğunuzun da fikrini alın. Mesela kardeşinin odasını boyayacağınız renk, alacağınız mobilya gibi konularda fikrini sorun. Kardeşi için bir şey alırken mutlaka onun için de bir hediye alın.
Çocuk yuvaya gönderilecekse, kardeş dünyaya gelmeden önce başlamalıdır ki kendini evden atılmış hissetmesin. Ayrıca “Seni ondan daha çok seviyoruz” tarzı yanlış yaklaşımlar, çocuktaki kafa karışıklığını körükleyebilir ve çocuğun kıskançlık yanında bir de aileye karşı inançsızlık geliştirmesine sebep olabilir.
Bazı durumlarda sırf çocuk ısrar ediyor diye yeni bir çocuk dünyaya getirmek doğru değildir. Aynı şekilde çocuğun yeni kardeş istemiyor olması da anne ve babanın alacağı kararı tamamen etkilememelidir. Tabiki bu durumu göz önünde bulundurmak önemli ama kararın merkezi haline getirmemek gerek. Bunun çocuğun isteğinden bağımsız bir durum olduğu çocuğa kavratılmalıdır.