Çocuğumuzun kişilik temelleri ilk beş, altı yıl içinde atılır. Kalıtımsal özellikler, çevre faktörleri kişiliğin oluşumunda etkili bir rol oynar. Çocuk eğitiminde büyük rol oynayan diğer bir faktör çocuğun ruhsal ihtiyaçlarının karşılanmasıdır. Çocuğumuza olan sevgimiz de cömert olurken, disiplin ve özgürlük konusunu göz ardı etmememiz gerekiyor.
Çocuk eğitiminde mutlaka kurallar koymamız gerekir ama bu kuralları koyarken çocuğa gerekli özgürlüğü de sunmalıyız. Burada önemli olan konu; ölçüdür. Çocuğumuzun yaş dönemine göre gereksinimler aynı olsa da ölçülerinde farklılıklar gösterir.
Örneğin; bebeklik çağında sevgi ön planda iken özgürlükten bahsedilemez. Sonraki dönemde kurallar ön plana çıkarken daha sonraki dönemde özgürlük ön plandadır. Ama hiçbir dönemde bu üç kural tamami ile ortadan kalkmaz, sadece çocuğun yaş dönemine göre artış veya azalma gösterebilir. Azalmayan tek şey sevgidir.
Disipline başlama zamanı tamamen bireysel bir karar olması ile birlikte çocukların yürümeye başlamasından itibaren diyebiliriz.
Çocuk gördüğü, gözlemlediği, duyduğu, yaşadığı her şeyi bir kamera gibi bilinç altına yerleştirir. Şekilsiz bir hamur gibidir, istediğimiz şekli verebiliriz. Çocuğumuzun eğitiminde ilk etapta anne ve baba varken bu halkaya öğretmen eklenir zamanla. Sonrasında ise bu halka çok daha genişler.
Çocuk yetiştirirken dikkat etmemiz gereken bir konuda, her eğitim kuralını her çocuğa uygulamak doğru bir davranış değildir. Çünkü her çocuk farklı bir mizaçtadır. Bazı konularda aynı yöntemler elbette uygulanabilir ancak bazı yöntemler bir çocuğu motive edip başarılı kılarken, bazı çocuklar da aynı etkiyi göstermeyebilir. Bu açıdan eğitim yönetiminde mizaç etken bir olgudur. Her çocuk bir dünyadır. Bir çocuğu diğerine göre eğitmek doğru değildir. Her çocuk kendi mizacına göre yetiştirmemiz gerekiyor.
Çocuklarımız birer deneme tahtası değildir ve geri dönüşü yoktur. Her duyduğumuzu, her gördüğümüzü uygulamak yanlıştır. Gerektiğinde güvenilir kaynaklardan bilgi edinmek, alanında uzman kişilerden yardım almak gerekir. Unutmamalıyız ki “Çocuk yetiştirmek hata kabul etmeyen bir sanattır”…
Gülsemin Konca